[volgende dag] [vorige dag] [index Sydney-Melbourne]
5 maart 2008: Naar de Snowy Mountains
Voordat we weg gaan uit Canberra gaan we nog het Australian War Memorial bezoeken.
Zoals gisteren al verteld neemt dat in Canberra een belangrijke plek in. Het ligt schitterend tegenover het parlement. Hier zie je het parlement vanaf het plein van het War Memorial
Het is een soort complex met talloze gedenkstenen, beelden, bordjes en monumenten voor alle gevallenen van alle oorlogen waar de Australiërs bij betrokken zijn geweest. Dit is het hoofd gebouw. Toevallig is er net buiten een ceremonie bezig waar een een aantal veteranen een lintje krijgen.
Nog een voorbeeld
Dit is een beeld van de "Donkey Man", een Australiër die in de eerste wereld oorlog tientallen gewonden op zijn ezeltje uit de vuurzone heeft weggehaald. Na 4 weken komt hij zelf om.
Nadat we weg zijn praten we nog over oorlogen. Aan de ene kant, zoals bijvoorbeeld NL zelf bevrijd is door moedige mannen en vrouwen, heeft het veel gedaan. Aan de andere kant, hoeveel zin heeft het in de Balkan, in Irak, in Afrika? Allemaal niet eenvoudig, het is niet zwart-wit. Fiona zegt: in deze tijd hebben we veel meer diplomaten nodig en minder soldaten. Wie heeft ook al weer gezegd: het is mooi dat je bereid bent om te sterven voor je land, maar we hebben mensen nodig die willen leven voor ons land?
Na deze zware kost rijden we naar Jindabyne, aan de rand van de Snowy Mountains, een paar uur ten zuiden van Canberra. In de Snowy Mountains is de winter nog belangrijker dan de zomer. Het is een uitgebreid skigebied. Het is prachtig weer en dan is het gek om al die bordjes te zien met ski verhuur en zo.
Het plaatsje Jindabyne ligt aan een kunstmatig meer. Halverwege vorige eeuw is hier een enorm project gedaan, waar 30000 man aan gewerkt hebben, veel ook door nieuwe immigranten. Er is 145 km tunnel aangelegd, dammen en centrales gebouwd en hele dorpen verplaatst. Hierdoor is dit een van de belangrijke elektriciteit voorzieningen voor de staat en worden er 2 gebieden geïrrigeerd. Jindabyne is een dorp dat verplaatst is. In het visitor centre zie ik een aantal boekjes over de geschiedenis. Een van de boekjes sta ik een tijdje in te lezen: het zijn artikelen van de afgelopen halve eeuw over Jindabyne. Bijzonder vind ik het verhaal van een vrouw van 83 die de hele verplaatsing nog heeft meegemaakt. Zij heeft een veel mooier huis teruggekregen en toch blijft ze haar oude plekje missen. Een aantal jaren terug toen er grote droogte was, is het stuk waar de kerk vroeger stond drooggevallen en is ze er met een bootje naar toegebracht. Ze kon de perenboom nog steeds herkennen...
Inmiddels is het ook een toeristische attractie: je kunt duiken naar de oude huizen.
Enfin, het is een schilderachtig meer geworden. Onze camping ligt ook direct aan het meer en er zijn weinig mensen. Een fantastische plek, heerlijke zonnig, af en toe een zeilboot. Dit is het uitzicht vanaf ons plekje.
