[volgende dag] [vorige dag] [index Sydney-Melbourne]
29 februari 2008: van de metropool naar het landelijke
Afscheid nemen van de metropool en weer op weg naar de landelijke omgeving. Wel lekker, overal leuke eettenten, lekkere cappuccino voor Fiona en supermarkten. En niet te vergeten de limoentaart van de patisserie in Manly. Dan het landelijke en de camping. Weer lopen naar het toilet en het is er eenvoudig. Wel heerlijk, weer buiten, wandelen zonder andere mensen, ademen zonder uitlaatgassen. En we zien de sterren weer. Dat heeft niet alleen met landelijke te maken: sinds vanmiddag regent het niet meer en is er een waterig zonnetje. De Ozzies die we spreken in de campkitchen klagen over dat het zo koud is.
Op de 29e februari, deze extra dag, hebben we het voor het eerst over naar huis gaan gehad. Aan de ene kant jammer dat het binnen 3 weken voorbij is, aan de andere kant ook fijn om straks weer thuis te zijn. Om alle mensen weer te zien, de poezen. Om weer in een vertrouwde omgeving te zijn, inclusief alle hobbies.
Ik ben benieuwd of we weer helemaal in het oude patroon terug gaan. Ik heb het gevoel dat er toch iets veranderd is. Een klein stukje van binnen. In ieder geval heb ik ook weer zin om aan het werk te gaan. Er is nog veel moois te doen!
In een kleine twee uur rijden we vanaf Manly, dat aan de noord kant van Sydney ligt, naar het Royal National Park. Dit park is het oudste van OZ (en het een na oudste van de wereld, na het Yellowstone Park) en ligt iets ten zuiden van Sydney. Wij kiezen een wandeling van 3 uur naar Marly Beach. We zijn helemaal in ons uppie. Het regent ook af en toe, en de paden zijn op veel plekken onder gelopen. Maar met onze prima wandelschoenen hebben we daar geen last van.
De wandeling voert ons eerst naar de Deer Pool, een leuk watertje. Hier zijn nog redelijk wat bomen.
De rest van de wandeling voert door dicht struikgewas. Het pas is soms overwoekerd, met veel rotsen. Veel klein leven. Door het rotsachtige pad en de regen zijn overal diepe plassen. Als je aan komt zie je de kikkervisjes wegschieten. Hier en daar al een jonge kikker. De volwassen kikkers kwaken luid, totdat je vlakbij bent. Dan houden ze zich doodstil. Ook allerlei "Creepy Crawly". Hoewel klein: een soort kakkerlak zo groot als mijn wijsvinger en rode mieren van een cm of 2-3.
Dan komen we bij het strand.
Na de heerlijke wandeling rijden we langs de kust 100 km naar het zuiden, naar het badplaatsje Kiama.
De kust staat hier bekend om haar schoonheid.
Als we in de buurt van Kiama zijn voert de weg ons iets meer het binnenland in. We rijden over een heuveltop en we zien het landschap voor ons. Allebei tegelijk roepen we "Oooh". Wat een landschap. Soort Engelse heuvels, een mix tussen Cottswolds en Yorkshire Dales, en dan nog ruimer. We zitten op de autoweg, dus hier kunnen we niet stoppen. Bovendien al bijna zes uur. Dus morgen gaan we dit verder bekijken.