[volgende dag] [vorige dag] [index NZ Zuid]
25 januari 2008: Kaikoura Whales en Seals.
Vanochtend zijn we naar het dorp gegaan of nog mee konden op een cruise. Dat konden we. Die van vanochtend was vertraagd en we konden over 10 minuten mee. Er waren wel heel hoge golven. Het weer zag er redelijk uit, dus wij hup aan boord.
De sperm Whales waren gezien een eind uit de kust, dus we moesten een eind varen. Al snel merkten we dat het weer hier heel anders was dan aan de wal. Veel wind en zeer hoge golven. Dit Whale watching is big business hier. Dit bedrijf heeft 5 zeer moderne boten. En tijd is geld denk ik, ook om snel naar een gespotte walvis te gaan natuurlijk. Enfin, de boot stuiterde met 50 km per uur over enorme golven. Te vergelijken met een zeer stevige achtbaan. Een aantal mensen, waaronder Fiona werd al snel ziek helaas. In de boot was een mooi scherm waar op van alles gepresenteerd werd. Van waar we voeren en hoe hard, tot uitleg over de walvissen en de vogels.
Na een half uur varen gingen we stil liggen en zagen we een stukje van een walvis, door de hoge golven niet heel goed te zien. Na een tijd dook hij onder en voeren we weer verder. En dat weer op het scherm kijken had ik niet moeten doen, want ik werd ook ziek. Op een gegeven moment was ongeveer de helft van de toeristen ziek en de "Health officer", die dus niet voor niets aan boord was, liep af en aan om zakjes weg te brengen. Het bleek dat de meesten die geen last hadden zo slim waren geweest om wat in te nemen van te voren. Gelukkig herstelde ik snel genoeg om bij de volgende stop, na ongeveer 45 minuten varen, goed te kunnen kijken en foto's te nemen.
Op de foto zie je niet goed, hoe groot de walvis is.
En dan zie je maar een heel klein stukje van het dier. Van het scherm in de boot had ik deze foto genomen. Hier zie je de hele walvis. In dit geval had hij alleen zijn rug boven en zijn kop nog onder water. Je ziet rechts in beeld de boot, waar 50 toeristen ruime zitplaatsen hebben. Dit geeft een indruk van de grootte.
Nog wat over de walvis. Hij heet de Sperm Whale per vergissing. De mensen die hem lang geleden deze naam gaven dachten, dat het vocht en de bellen dat hij uitblies bij het bovenkomen, zaad was. De Sperm Whale is de een na grootste walvis in wereld, na de blauwe vinvis.
In dit gebied zitten veel walvissen en 75% van alle zeevogels ter wereld komen hier. Dat komt omdat hier een soort Canyon onder water zit. Kort uit de kust wordt het opeens snel 400 meter diep en daarna nog dieper. Door de combinatie van stromingen van de oceaan en de sterke diepteverschillen, komt hier een stroom van voedsel in de vorm van vissen, schaaldieren en plankton redelijk dicht naar de oppervlakte.
Wanneer de walvis duikt blijft hij tussen een half uur tot ruim 2 uur onder water.
We hadden van te voren gehoord dat je bij het moment van duiken goed moet opletten. Gelukkig deed ik dat, want het is zo voorbij. Wat een beesten, wat een kracht!
Bij aankomst terug in de haven ging het echt nog niet goed met Fiona, dus ze is daar blijven wachten. Ze had niet echt zin in het bustochtje terug naar de startplaats. Ik ben haar met de camper gaan ophalen en toen ging gelukkig al weer heel aardig.
Na een uurtje gerust te hebben waren we weer aardig fit. Toen hebben we nog een korte wandeling gemaakt naar de Seal colony die vlak bij de kust is. Bij eb kun je er een stuk naar toelopen over de rotsen. Hier kun je ze heel goed zien.
En heel veel vogels. Hier nog een voorbeeld.
Een stevige dag die we afgesloten hebben door op een heel andere manier van de zee te genieten: een Seafood platter, inclusief de lokale specialiteit: crayfish.