[volgende dag] [vorige dag] [index NZ Zuid]
11 januari 2008: Frans Josef Glacier.
Wat minder vaak wakker geweest door de jeuk aan mijn voeten. Eergisteren zijn we in enkele minuten lek geprikt door een soort midgets (kleine muggen). Nu hebben we gelukkig goed anti-insect spul en hebben we geen last.
Dus goed uitgerust lopen we de enkele minuten naar het startpunt van onze tocht, het bedrijf Frans Josef Glacier Guides NZ. Aanbevolen in de Lonely Planet en alles was inderdaad prima geregeld. We maakten eerst een soort rondje door het bedrijf om al onze spullen op te halen. Je kreeg een muts, handschoenen, een jack, sneeuwijzers, en grote wandelschoenen en een soort warme overbroek als je dat wilde.
Vervolgens in de bus om in een kwartiertje van het dorp naar een een stuk onder de glacier te rijden.
Dat eerste uur wandelen zie je alleen de stenen, de morenen en de rivier. Die rivier komt van smeltwater en neerslag. Vanaf Australië komt de lucht naar NZ en verzamelt steeds meer water. Dan botst de lucht op de bergen en dat geeft neerslag. Op de Glacier zelf: 7 meter regen en 35 meter sneeuw per jaar! Dus op de Glacier is een compleet heldere dag eerder een uitzondering.
We moeten ook nog een stuk om klauteren, want afgelopen week is er 1 meter regen gevallen en daardoor kunnen we niet meer langs de rivier lopen.
Dan beginnen we omhoog te lopen over de steenmassa die de Glacier voor zich uitschuift:
Aan het begin van het ijs, moeten we allemaal onze "spikes" aantrekken. "Zitten ze goed?"
Dan klimmen we omhoog via ijstrappen. De gids gaat voorop en met zijn houweel is hij bezig om de trapjes beter te maken. Dat doen alle gidsen voortdurend, want door het lopen en de zon, worden de treden minder goed.
Volg de gids:
Vooral aan het begin zie je ook veel zwart op het ijs: dat zijn stenen en stof die van de rotswanden aan de zijkant vallen en meegenomen worden door de Glacier. Zodra je verder bent, vooral in de sleuven zie je hoe enorm blauw het ijs is door de grote druk.
Ja zo blauw is het echt!
Even poseren natuurlijk:
En in ruil een foto van een ander nemen:
Regelmatig loop je door de sleuven. Soms is het zo smal, dat je er nauwelijks door kunt. Daar wordt je broek ook lekker nat van.
Uitleg hoe we de steile stukken moeten nemen:
Het uitzicht is prachtig en nauwelijks op de foto vast te leggen.
Even uitrusten
Allerlei gleuven, inhammen, gaten, kleine stroompjes en dit soort tunnels waar je door kunt.
Dan op de terugweg komt de zon door. Een laatste blik achterom:
Dat was een mooie dag!